Op mijn favoriete dagdroomroute, kwam ik afgelopen zomer steeds meer verkeersbordkunstwerken tegen. Het bekende voetgangersbord, van het grote poppetje met het kleine poppetje die wijdbeens en een zekere lijkstijfheid poseren voor hun mede-voetgangers, stond op verschillende plekken als mozaïek-uitvoering in mijn dagdroompark.
Iedere wandelbeurt was er weer een bord bijgekomen en alle wandelborden verschilden subtiel, sommige steentjes waren in de leesrichting gelegd, op het ene bord bestond het hoofd van de wandelmodellen uit een volmaakt ronde witte steen, terwijl de figuren op andere borden het moesten doen met doorgehakte hoofden. Deze guerillaborden spraken me zo aan, dat ik er serieus rekening mee hield dat een jolige wethouder op een succesvolle vrijdagmiddag genereus zijn handtekening zou zetten onder een voorstel dat alle nieuwe borden mozaïekkunstwerken moesten zijn.
Dit bleek blijmoedige naïviteit. Want toen ik Peter Vial - de maker van de borden, die met een subtiel stickertje op de achterkant van de borden had onthuld wie er achter dit verkeersbordenraadsel school - een mailtje stuurde om hem te bedanken voor de leuke opfleuractie van de buurt, kreeg ik van hem te horen dat het Stadsdeel overwoog de borden te verwijderen.
Inmiddels zijn de borden weg. Het verweer van het Stadsdeel houdt qua absurditeit en droogheid het midden tussen een Monty Python sketch en een opgave in een kruiswoordpuzzel.
Een bloemlezing: 'Iemand die van buiten komt, snapt niet wat de bedoeling is van het bord onder het verkeersbord. Het tweede bord fungeert als een onderbord van het verkeersbord en dat mag alleen een functie hebben om het verkeersbord nader uit te leggen.'
Hoewel mensen die 'van buiten' komen (mind you, niet de mensen die van 'binnen' komen, die zijn gezegend met hersens) geen flauw benul zullen hebben wat de bedoeling is van het mozaïeken bord, zie ik een eenvoudige oplossing: draai de borden om. Dan zullen de buitenmensen bij het zien van het nader uitleggende onderbord, direct de functie van het bord erboven snappen.
Het stadsdeel sluit niet uit dat er, vanwege de borden, ernstige ongelukken gebeuren op de wandelpaden. En mocht het slachtoffer naar de rechter stappen, en het ongeluk wijten aan de 'onduidelijke verkeersborden', dan zal hij in het gelijk worden gesteld, zo denkt de schrijver van het verweer van het Stadsdeel, die we misschien het beste nog een ghostwriter kunnen noemen. Persoonlijk denk ik dat de situatie er niet veel veiliger op geworden is, nu de borden weggehaald zijn. Uit de grond steken nu levensgevaarlijke scherpe ijzeren punten, palen waarop de 'levensgevaarlijke mozaieken verkeersborden' op bevestigd waren. Eén troost: mocht je je hand openhalen aan zo'n scherpe paal en een slagaderlijke bloeding oplopen, dan kun je aan 112 in ieder geval exact doorgeven waar je staat; op een voetgangerspad. Een echte!
Er is nog hoop: de borden zijn nog niet de mozaïekshredder ingegaan. Het Stadsdeel denkt erover de borden op 'informele' wandelpaden terug te plaatsen. Dat roept bij mij dan weer de vraag op hoe informeel wandelen eruit ziet. Hoef je dan niet als een mechanische militair te marcheren? Misschien moet het Stadsdeel dan maar grote aanhalingstekens naast aan het bord lassen. Want een 'voetgangerspad' is geen voetgangerspad, verwarring daarover kan levensgevaarlijke situaties opleveren!
In Barcelona staat ook zo'n levensgevaarlijke bank in het Park Guell. Allemaal op z'n Gaudi's met mozaieksteentjes... zitten dagelijks duizenden mensen op. Met gevaar voor eigen leven dus. Als de reisverzekeringen dat eenmaal door hebben, vliegt de premie omhoog ben ik bang. Mondje dicht dus!
BeantwoordenVerwijderen